ستاره شناس اندلسی-تونسی، در دوره ای که اغلب با انحطاط و رکود همراه بود، کتاب رساله فی علم الذلال را نوشت که مهم ترین رساله ساعت آفتابی در غرب اسلامی به شمار می رود. ابزارهایی که او توصیف می‌کند پیچیده‌تر و پیچیده‌تر از نمونه‌های باقی‌مانده از ساعت‌های آفتابی قرون وسطایی از اندلس و مراکش هستند.
ساعت کاسیو اصل ژاپن مردانه موجود با نوع افقی مطابقت دارند (یعنی منحنی‌های کشیده شده توسط سایه خورشید در انقلاب‌های زمستانی و تابستانی به شکل کمان هذلولی هستند، در حالی که سایه در اعتدال بهاری و پاییزی از یک خط مستقیم پیروی می‌کند).
این ابزار همچنین دارای منحنی هایی است که با اوقات نماز ظهر و عصر مطابقت دارد. منابع مکتوب همچنین یک ساعت آفتابی استوایی را توصیف می کنند که به اشتباه به ساعت آفتابی افقی تعبیر شده است.
ما اطلاعات کمی در مورد ابزارهای قرون وسطایی که در مراکش پیدا شده اند داریم، اما از میراث مهمی از این نوع ابزارها در تونس از قرن هفتم به بعد آگاه هستیم.
در این زمینه، کشف توصیف بسیار پخته و درخشان از هشت نوع ساعت آفتابی در آثار ابن الرقم تا حدودی شگفت انگیز است.
بن یوسف اندلسی تونسی الاوسی معروف به ابن الرقم «از اهل مورسیه» و در سن بالا در غرناطه درگذشت.
در 21 صفر سال 715 هجری قمری، مربوط به 26 اردیبهشت 1315 م. او در تونس و بجایا زندگی می‌کرد و در عصر ناصری سلطان محمد دوم (حکومت 671/1273-701/1302)، احتمالاً پس از 678/1288-89، از بجایا به غرناطه مهاجرت کرد.
او مردی بود که در موضوعات مختلف می نوشت، اما مهمترین اثر او به نجوم می پردازد. از جمله آنها سه مجموعه جداول نجومی او (زیگ) است که در بجایا و تونس جمع آوری شده است، که نقل قول زیگ بن اسحاق (زندگی در تونس و مراکش در حدود 1193-1222) است.
او همچنین رساله ای در باب ساعت آفتابی نوشت، رساله ای در علم سایه ها، علمی که به سونول نیز معروف است.
